Mijn moeder, die door de telefoon dichterbij klinkt dan ze de laatste zeven jaar deed, vergelijkt de coronacrisis met de Tweede Wereldoorlog, van horen zeggen. Want ze was er toen nog niet. Ze klinkt een beetje verloren in deze vreemde tijd. …

Een vriend zei me onlangs: ‘Deze toestand vind ik eigenlijk wel fijn. Omdat iedereen nu gedwongen wordt tot mijn tempo. Ik voel me niet meer achtergelaten.’ …

Sinds vijf nachten slaap ik weer. Krakkemikkig, maar zonder hulpmiddelen. En met dromen, groter dan mijn slaap. Een glas water naast mijn bed en pilletje in de buurt, voor het geval dat, maar nee – nee – nee, het moet me lukken. Elke nacht erbij vergroot mijn vertrouwen. …

In de Humo van vorige week lees ik wat bekende Vlamingen antwoorden op enkele corona-gerelateerde vragen. Ik verbaas me over actrice Els Dottermans, die zegt ‘verbijsterd’ te zijn over ‘hoe snel onze zekerheden verdwijnen en we de controle over ons leven verliezen’. Zelf beschouw ik niets als een zekerheid, en heb ik …

Het is een scherpe, zonnige dag. Na weken te hebben doorgebracht in en rond ons huis, stappen mijn man en ik nu in de auto voor een drie kwartier durende rit naar Hasselt, waar we worden verwacht voor de begrafenis van mijn schoonvader. …