Ik slaap al maanden niet en raak steeds meer de tel kwijt. Van hoelang al, van de dagen, van de seizoenen, van de uren.
Elke ochtend word ik nog voordat het buiten licht is mijn bed uitgeduwd. Een kwartier later ren ik door kille ochtendnevel, terwijl …

Tijdens onze dagelijkse wandeling zijn mijn man en ik op de plaatselijke begraafplaats verzeild geraakt. We stappen langs de leraar, de huisarts, het klasgenootje uit de kleuterklas, …

Ze zit tegenover me aan de houten tuintafel in de oude herfstzon, knijpt haar winterjas dicht over haar hals. De bries, het seizoen, de hele wereld; ze heeft zoveel vijanden gemaakt dat ze er niet meer wil zijn. Dat zegt ze ook, tot drie keer toe. …

Op de straat ligt een tweedimensionale eekhoorn. Alleen zijn staart lijkt nog te leven, zachtjes in een bries. Ik zoef hem voorbij en probeer niet naar ingewanden te kijken.
Met twee vriendinnen fiets ik onder een aangename zon naar een grote tuin waar we …

Kamer 306. Hotel des Familles, De Haan. Het is het jaar 2000 en mijn man en ik verblijven, zoals de laatste jaren elke zomer, een week in dit hotel. Dit jaar zien we er ook uit als een famille, want we hebben onze dochter van nog geen jaar bij ons. Alleen wij weten dat niets is zoals het lijkt, en …