Buiten is het stil, donker, doods. Op het kussen naast mij in bed regent het. …

Ik loop iemand van lang geleden tegen het virtuele lijf en weet niet goed hoe hem te benaderen.
Omdat tijd een illusie is, een werkmiddel om het leefbaar te houden, is het geen vijftien jaar geleden dat hij van me wegliep, maar …

De deurbel gaat, het schemert al en ik heb geen zin om open te doen. Om in de koude te staan en een mens voorzichtig te moeten benaderen. Een mens die ik niet eens verwacht. Pas wanneer de bel een tweede keer gaat, kom ik in actie. …

Ik slaap al maanden niet en raak steeds meer de tel kwijt. Van hoelang al, van de dagen, van de seizoenen, van de uren.
Elke ochtend word ik nog voordat het buiten licht is mijn bed uitgeduwd. Een kwartier later ren ik door kille ochtendnevel, terwijl …

Tijdens onze dagelijkse wandeling zijn mijn man en ik op de plaatselijke begraafplaats verzeild geraakt. We stappen langs de leraar, de huisarts, het klasgenootje uit de kleuterklas, …